Σας ευχαριστούμε που είμαστε παρέα και στην επίσημη ιστοσελίδα μας!
Το τραγούδι μας “Διάφανος” από τον τελευταίο μας δίσκο με τίτλο “Ρεστία” στα τραγούδια που ξεχώρισαν από τον ραδιοφωνικό σταθμό Μελωδία για το Ακούμε Μπροστά του Νοεμβρίου 2024!
https://www.melodia.gr/akoume-mprosta/noemvrios-2024
Το έγκριτο καλλιτεχνικό ηλεκτρονικό περιοδικό Open Mind προτείνει το τελευταίο μας δίσκο με τίτλο Ρεστία!
https://theatromusicbooks.blogspot.com/2024/11/n.html?spref=fb
Η Μαγνησία κοντά μας και σε αυτή την δισκογραφική προσπάθεια! Δημοσίευση του τελευταίου μας δίσκου στο Magnesia news!
https://magnesianews.gr/perissotera/politismos/exi-moysika-taxidia-me-ti-restia.html
Εδώ η δημοσίευση της δισκογραφικής μας δουλειάς με τίτλο Ρεστία στην σελίδα του τηλεοπτικού σταθμού Star Κεντρικής Ελλάδος.
https://tvstar.gr/2024/10/24/400158
Ρεστία – Ο καινούριος μας δίσκος (17/10/2024)
Ρεστία
«Σαν πέσει ο αέρας, δε γαληνεύει αμέσως η θάλασσα. Μένει κάμποσο καιρό ακόμα ταραγμένη. Χωρίς να το δείχνει στο μάτι. Είναι τα ρέματα της φορτούνας, που δε σταμάτησε ακόμα. Ρεστία το λέμε εμείς αυτό… »
Λίγοι γνωρίζουν τι σημαίνει Ρεστία…
Είναι το ξαφνικό, βουβό κύμα, που δεν οφείλεται σε φανερή αιτία αλλά σε άνεμο που έπνευσε σε προγενέστερο χρόνο ή σε άλλη περιοχή , εκείνο που βγαίνει στην γαλήνια επιφάνεια της θάλασσας από τον ταραγμένο βυθό της. Ο όρος αυτός των καπετάνιων του Αιγαίου χρησιμοποιείται από τον Καραγάτση στο ομώνυμο διήγημά του, σαν ένα παιχνίδι γύρω από το βάθος και την επιφάνεια.
Κάπως έτσι έρχονται κι αυτά τα τραγούδια στην επιφάνεια, από τα βάθη της ψυχής, όλων των συντελεστών αυτού του δίσκου. Ετεροχρονισμένα , σαν μικρά απωθημένα, με ορμή, με λαχτάρα να μας συναντήσουν. Βουβό κύμα, οι σκέψεις μας, τα συναισθήματα μας, σκάνε και φανερώνουν την αλήθεια μας.
Σε μια εποχή που η καλλιτεχνική δημιουργία, η μοιρασιά, είναι το ζητούμενο και ταυτόχρονα η επανάσταση που ύπουλα, πολλές φορές πολεμάται από τους εκάστοτε εξουσιαστές, το μουσικό σχήμα «Σωτήρης & Βασιλική» αντιστέκεται στον εύκολο, επιφανειακό, ταχυφαγικό πολιτισμό.
Έξι μουσικά ταξίδια, έξι διαφορετικά θέματα, με τελευταίο το ορχηστρικό με τον ομώνυμο τίτλο: Ρεστία
Στο πρώτο τραγούδι με τίτλο «Διάφανος» η Βασιλική Καρανίκα με τους Σωτήρη Παπαστάμου στην μουσική και τον Δημήτρη Σολδάτο στους στίχους , εκφράζει την ανάγκη για μια διάφανη σχέση. Τώρα που όλα γύρω μας φαίνονται μουντά και μπερδεμένα, τώρα έχουν ανάγκη τα μάτια μας να δουν μέσα από το διάφανο γυαλί την αλήθεια του διπλανού μας. Διαφάνεια και ελεύθερη δοτικότητα με όλα τα ρίσκα και χωρίς πολλά λόγια, μας προτείνουν οι στίχοι του ρεφραίν ΄: Να σου μιλώ με το φιλί , με του κορμιού τα ρίγη. Κι εσύ να μ αγαπάς πολύ, για να μη νιώθω λίγη».
Ακολουθεί το Συμβάν . Ο Δημήτρης Σολδάτος και ο Σωτήρης Παπαστάμου ζωγραφίζουν την βίαιη, λυρική, τρυφερή και πανηγυρική εικόνα του τέλους, που συνοδεύει σαν αναπόσπαστο κομμάτι της, την ζωή μας και γίνεται η πύλη του αιώνιου. “Ενώσαμε τα δάχτυλα γλυκά προτού να φύγω κι ήπια το αθάνατο νερό”
Τρίτο τραγούδι το γλυκό Νανούρισμα. Ένα ποίημα γραμμένο από τον Γιώργο Πύργαρη πάνω από το κοιμισμένο νεογέννητο μωράκι του. Μελοποιημένο από τον Σωτήρη Παπαστάμου και τραγουδισμένο από την Βασιλική Καρανίκα. Ένα τραγούδι ψίθυρος, μια τρυφερότητα που έρχεται από το πιο ανεξιχνίαστο και μυστηριώδες γεγονός: της γέννησης, της ζωής που ξεκινά.
Το επόμενο τραγούδι: Είπες. “Είπες θα αλλαξω” .. Πόσο εύκολα είναι τα λόγια.. Πόσο λίγο κρατούν οι υποσχέσεις.. Πόσο δύσκολα ξεπερνά κανείς τις εξαρτήσεις.. Δεν είναι μόνο το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Είναι όλα αυτά που μας απομακρύνουν από τον εαυτό μας. Όλες αυτές οι ευκολίες που μας κρατάνε δέσμιους στην αδηφάγα απραξία. Απογοήτευση και θυμός για την επιμονή να τρέχουμε προς στο αδιέξοδο και να χτυπάμε με λύσσα ξανά και ξανα στους ίδιους τοίχους που εμείς χτίσαμε.
Το πέμπτο τραγούδι, το Απόψε, θα μπορούσε να είναι ένας βαθύς αναστεναγμός ή μια μελωδική κραυγή. Ένα ξέσπασμα του ανθρώπου που έχει ανάγκη να ξεφύγει από τις ατέλειωτες υποχρεώσεις, τα μονότονα κι εξαντλητικά μονοπάτια της καθημερινότητας και να νιώσει την ελευθερία από όλους κι όλα. Να νιώσει το λυτρωτικό χάδι της φύσης, το άδειασμα του μυαλού, το γέμισμα της καρδιάς.
Και τέλος ένα ορχηστρικό κύμα. Μια γλυκιά αναστάτωση. Μια νοσταλγία. Μια αισιοδοξία. Ενας λευκός αφρός που χαράζει το ήρεμο γαλάζιο. Ενα παιχνίδι με τον άνεμο που ήταν και δεν είναι πια. Μια μελωδία για τα κρυμμένα που έρχονται και μας βρίσκουν σε χρόνους ανύποπτους. Μια υπόμνηση για τα τραύματα και τα θαύματα που κρύβει ο βυθός μας. Η Ρεστία μας.
Υ.Γ.: Ρεστία (γλωσσικό δάνειο από την ιταλική rastiare) , βουβό κύμα, swell (στα αγγλικά), είναι το κύμα .
ΝΕΑ ΣΕΙΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ COVER!
Το καινούριο μας τραγούδι “Ο Κύριος Κανένας” είναι εδώ και το μοιραζόμαστε μαζί σας!
23-6-2022
Κυκλοφόρησε το καινούριο μας τραγούδι για το 2022 ,απο την Δισκογραφική εταιρεία Ogdoo Music Group με τίτλο “Ενετικό Κάστρο” σε μουσικ΄΄η δική μας και στίχους του Δημήτρη Σολδάτου.
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2022...
ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ – Μουσική/Στίχοι: Ξυδάκης Νίκος/Γουδής Κώστας
ACAPELLA , ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΜΟΣΧΟΠΟΔΙΟΥ ΘΗΒΩΝ.
Αχ, στην αρχή των τραγουδιών το αχ είναι γραμμένο.
Είναι γλυκό είναι πικρό είναι κι ονειρεμένο.
Αχ ‘σύ που φεύγεις, που τραβάς, που πας και ξεμακραίνεις;
Ώρες, στα ρυάκια χάνεσαι κι ώρες, στα όρη βγαίνεις.
Αχ, τα τραγούδια είν’ ευχή και πάρε τη μαζί σου.
Στ’ αρώματα, στα χρώματα στις μουσικές χαρίσου.
ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΡΥΟ – Στίχοι: Κυριάκος Ντούμος , Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Κι απόμεινα παιχνίδι σ’ ένα πάρκο
που πια κανείς δε θέλει να το δει.
Κι αν κάθομαι ακόμα και σου γράφω,
είναι γιατί σε πόνεσα πολύ.
Κι απόμεινα μονάχη σ’ ένα τρένο
που βγήκε κάποια νύχτα απ’ τη γραμμή.
Κι αν κάθομαι ακόμα κι επιμένω,
είναι γιατί σ’ αγάπησα πολύ.
Κοίτα να ντύνεσαι καλά κι έρχεται κρύο.
Ξέρεις, δεν είπα πουθενά για μας τους δύο.
Τελειώνει το 2021 και με χαρά ανακοινώνουμε την δισκογραφική συνεργασία μας με την εταιρεία Ogdoo Music Group!
…που σημαίνει ότι:
Αρχές του 2022 κυκλοφορεί το πρώτο μας τραγούδι με το σχετικό video clip και μέχρι το τέλος της χρονιάς ακολουθούν άλλα δύο!
Σας ευχαριστούμε για την υποστήριξη!
ΠΕΡΙΜΠΑΝΟΥ – ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ – Ν. ΓΚΑΤΣΟΣ
Πλατεία Αμερικής..
Αγαπημένο τραγούδι των Λάκη Παπαδόπουλου και της Μαριανίνας Κριεζή.
Αγκαλιά με το παρεάκι μας την Άλις…
ΣΩΠΑ ΜΗ ΜΙΛΑΣ (ΜΙΛΑ) – ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ
ΔΙΑΒΑΖΕΙ Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΡΑΝΙΚΑ
Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή κόψ’ τη φωνή σου σώπασε επιτέλους κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή είναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε: “σώπα”. Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε : “εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!” Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε: “κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ….σώπα!” Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσι μου χρόνια. Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο, “Τι σε νοιάζει εσένα;”, μου λέγανε, “θα βρεις το μπελά σου, σώπα”. Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι “Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα” Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε “Σώπα”. Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε : “Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα” Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές, με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα. Σώπα ο ένας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω, σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο. Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι. Κατάπιαμε τη γλώσσα μας. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε. Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα”. και μαζευτήκαμε πολλοί μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή! Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα, τα πάντα κι όλα πολύ. Εύκολα , μόνο με το Σώπα. Μεγάλη τέχνη αυτό το “Σώπα”. Μάθε το στη γυναίκα σου ,στο παιδί σου, στην πεθερά σου κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου και κάν’την να σωπάσει. Κόψ’ την σύρριζα. Πέτα την στα σκυλιά. Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά. Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες. Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς , χωρίς να μιλάς να λες “έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς” Αχ! Πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς. και δεν θα μιλάς , θα γίνεις φαφλατάς , θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς . Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ’ την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός. Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις Κόψε τη γλώσσα σου. Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου, γιατί νομίζω πως θα ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο , με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει: ΜΙΛΑ!….
BELLA CIAO – GREEK LYRICS – ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
Una dia de Noviembre – Leo Brouwer
Κιθάρα / Σωτήρης Παπαστάμου
Μπήκε Νοέμβρης / Βασιλική Καρανίκα
Μπήκε Νοέμβρης και τα φύλλα στους δρόμους νοτίζουν και λιώνουν
Οι ορίζοντες γίνονται κοντινοί και γκρίζοι
Κλείσε την πόρτα
Τράβα τις κουρτίνες
Δεν μπαίνει πια φως
Έλα να κρυφτείς στην πλέξη της ζακέτας μου να σου ζεστάνω τα χέρια
Είναι ώρα για αγάπη
Να φωτιστούν τα μάτια μας μπροστά στο τζάκι
Να αποκοιμηθούμε απ’ ΄τον ψίθυρο του ξύλου που καίγεται
Να ονειρευτούμε τον σιωπηλό χορό της φλόγας
Να ανοίξουμε την πόρτα το πρωί
Κι ο ήλιος κουκουλωμένος στον γκρίζο του μανδύα
Να μας στέλνει τις θαμπές του ακτίνες
Τις λαμπερές του υποσχέσεις
Μπήκε Νοέμβρης και τα φύλλα νοτίζουν και λιώνουν
Ώρα για αγάπη…
ΚΑΛΗΝΥΦΤΑ (ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΚΑΤΩ ΙΤΑΛΙΑΣ) - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΛΕΜΟΝΙΑΣ ΚΟΥΤΣΟΒΑΣΙΛΗ
Πάσχα στα πέλαγα του Ανδρέα Καρκαβίτσα.